Ciekawe rozdania

Jeśli cdhodzi o prezentację ciekawych rozdań, zdecydowanie polecam "świat brydża", oraz oczywiście własne doświadczenia. Na razie podaję dwie godzne uwagi sytuacje, a w miarę, jak będę grać, przedstawię też inne, własne - bo przecież rozdania z oficjalnych turniejów można znaleźć w pismach

Pierwsza sytuacja pochodzi z letnich mistrostw Ameryki Północnej w Chicago z roku 1998:

Mecz; Obie strony po partii, rozdawał S:
	A 10 8 7 5
	A 4
	A D 6 5
	K D
K D W		9
5 3		8 7
K W 10 3		9 7 2
8 4 2		W 10 9 7 6 5 3
	6 4 3
	K D W 10 9 6 2
	8 4
	A
W	N	E	S
-	1S	pas	3H1
pas	4NT2	pas	5S3
pas	7H	pas...
Forsing do końcówki na bardzo dobrym kolorze Blackwood na kierach Dwie wartości plus dama atu

Po nieskomplikowanej, acz hurraoptymistycznej licytacji Walter Schafer (S) i Tom Fox (N) szybko znaleźli się w wielkim szlemie kierowym. Na ich szczęcie obrońca W był wyznawcą zasady Przeciwko wielkiemu szlemowi zawsze wistuj w atu! (poniekąd w większości przypadków słusznej), położył zatem przed sobą 3. Na pierwszy rzut oka sytuacja rozgrywającego wyglądała absolutnie beznadziejnie - nawet udany impas karowy dawał dopiero dwunastą lewę. Walter wszakże nie poddał się i wytropił szansę na sukces - stanowiły ją co najmniej cztery kara z królem oraz K D W bądź dowolne cztery piki w ręce W [przy pięciu pikach tamże gracz E dałby na pewno przeciwko 7H kontrę Lightnera]. Po jej dojrzeniu rozgrywka trąciła już banałem. Shafer pobił pierwszą lewę A, ściągnął też K i na wszelki wypadek D, a następnie zgrał A, zaimpasował kara damą, ściągnął D (z ręki - pik) oraz A, przebił w ręce karo i ściągnął wszystkie pozostałe atuty. W trzykartowej końcówce obrońca W zachował K D i K (w dziadku leżały natomiast A 10 i 6), kiedy więc został zagrany z ręki S ostatni kier, musiał pozbyć się (i to przed stołem) zatrzymania w jednym z kluczowych kolorów. Dzięki temu nieskomplikowanemu manewrowi (prostemu przymusowi pikowo-karowemu) wielki szlem w kiery został zrealizowany.
Oczywiście pierwszy wist pikową figurą grę bezwzględnie położyłby, zerwałby bowiem niezbędną do wyegzekwowania zwycięskiego przymusu komunikację pomiędzy rękami N i S

Kolejne rozdanie również pochodzi z Chicago, z tym że z letnich mistrostw w roku 2006 - mecz ćwierćfinałowy:

Mecz; Strona WE po partii, rozdawał S:
K D 4
D 7 4
A 9 8 4 2
9 4
A 6 3
K 8 2
K W 6
A K D 3
W	N	E	S
-	-	-	2NT1
pas	3S2	pas	3NT
pas	4C3	pas	4S4
pas	5NT5	pas	6D6
pas...
20-21 PC w składzie zrównoważonym Wieloznaczne, w pierwszym czytaniu transfer na 3NT, najczęściej ręka oparta o longera (longery) w kolorze młodszym Wskazanie longera karowego, inwit szlemikowy fit karowy oraz trzy wartości kluczowe forsujące "partnerze, wybierz miano szlemika!" "wybieram kara!"

Supernowoczesna, bogata w konwencje licytacja doprowadziła Hermanta (N) i Justina (S) Lallów (ojca i syna) do dalekiego od doskonałoci szlemika karowego. Brakowało im bowiem asa oraz atutowej damy. Gracz W zawistował (naturalnie) W. Ze stołu - blotka, E dołożył 5 i Justin Lall wziął lewę K w ręce.
Koniecznym warunkiem realizacji gry było właśnie nieoddanie lewy atutowej. Młody amerykański rozgrywający wyciągnął odważny, ale też wielce racjonalny wniosek z przebiegu pierwszej lewy - że obrońca E, który nie zabił jej, mimo iż na pewno posiada A, nie może ponadto mieć damy atu(!). Gdyby bowiem widział w swej ręce tę kartę, na pewno wskoczyłby A, z nadzieją, że zdobędzieteż lewę atutową.
Ślepo polegając na powyższej dedukcji, Justin wyszedł w drugiej lewie z ręki W i puścił go wkoło (!). A od obrońcy E spadła singlowa 10 i szlemik był już gwarantowany. Oto pełny rozkład kart:

Mecz; Obie strony po partii, rozdawał S:
	K D 4
	D 7 4
	A 9 8 4 2
	9 4
W 9 8		10 7 5 2
W 10 6		A 9 5 3
D 7 5 3		10
10 8 7		W 6 5 2
	A 6 3
	K 8 2
	K W 6
	A K D 3

Lall nie zadowolił się dwunastoma wziątkami -ściągnął do końca kara, A oraz piki - i w końcówce:

	K
	D 7
	-
	9
-		-
10 6		A
-		-
10 8		W 6 2
	-
	8
	-
	K D 3

zagrywając ze stołu K, zdusił obrońcę E w kierowo-treflowym przymusie i wygrał szlemika z nadróbką
Trudno postawić obrońcy E zarut, że nie bijąc pierwszej lewy A, praktycznie wypuścił grę. Przecież gdyby Justin Lall miał w ręce D zamiast D, to do położenia szlemika konieczne byłoby właśnie przepuszczenie kiera.